بی تردید در اوضاع اقتصادی کنونی و با توجه به عدم دستاورد مطلوب سال ها حضور سینمای ایران در بازارهای جشنواره های سینمایی جهان نیاز است تا مدیران سینمایی برای جلوگیری از شوآف های بی ارزش در جشنواره های جهانی تجدید نظر کرده و اجازه ندهند تا بیش از این برخی افراد خاص بتوانند همه ساله با هزینه بیت المال در این جشنواره ها شرکت کنند و ضمن گشت و گذار احیانا با برخی از دم دستی ترین و سطحی ترین مسئولان سینمایی جهان گپ و گفتی داشته باشند و با آن ها عکس یادگاری بگیرند و اینطور بیلان کاری خود را پر و پیمان و حضور خود را تأثیرگذار و مهم جلوه دهند.
بی تردید مسیر غلطی که بنیاد سینمایی فارابی سال های سال دنبال کرده باید در دولت انقلابی سیزدهم درهم بشکند. دیگر زمان هدر دادن بودجه های بیت المال نیست؛ تجربه ثابت کرده سال ها حضور سینمای ایران در بازارهای بین المللی نه موجبات رشد و توسعه سینمای انقلاب اسلامی را فراهم آورده و نه باعث شده تا کمپانی های بزرگ جهانی تمایلی برای خرید و اکران فیلم های ایرانی از خود نشان دهند و نه تولیدات مشترکی که از قبل حضور سینمای ایران در این بازارها صورت گرفته قابل دفاع بوده است!
نکته قابل تأمل آنجا است که برخی شرکت های بخش خصوصی نیز سال ها است با استفاده از رانت های ویژه با هزینه بیت المال به این رویداد می روند در حالی که قطعا شرکت های خصوصی نباید هیچ هزینه و یا کمک هزینه ای از سوی دولت برای حضور در این رویدادها دریافت کنند!
در زمانه ای که بخش اعظمی از اهالی سینمای کشور در بیکاری و خانه نشینی به سر می برند و اوضاع اقتصادی اسفباری دارند و بعضا به نان شب محتاج هستند سازمان سینمایی باید ردیف بودجه هایی که پول های بیت المال را بر باد می دهند قطع کرده و این بودجه ها را صرف سینماگران درمانده کند.
مدیران سینمای کشور نباید فراموش کنند که قطعا هدف فستیوال ها در هر کشوری رونق سینمای ملی خودشان است و در وهله بعد معرفی آثار کم‌تر شناخته شده و کشف سینمای کشورهای دیگر! پس نباید با این امید واهی بودجه های هنگفت بیت المال را هدر کرد و با شوآف های بیهوده جوری القا نمود که سینمای ایران با حضورش در بازارهای جهانی می تواند رونق پیدا کند.
متأسفانه سینمای ایران حتی در زمان برگزاری جشنواره جهانی فجر و یا قبل از آن جشنواره بین المللی فیلم فجر که بازار بین المللی برپا می کرد نیز موفق نبود و هیچ گاه نتوانست از پخش کننده ها و تهیه کنندگان مطرح سینمای دنیا دعوت به عمل آورد تا شاید از این رهگذر اتفاق مثبتی برای اقتصاد سینمای کشورمان رخ دهد از این رو امید است ضمن آنکه به حضور بی دستاورد سینمای ایران در جشنواره های بین المللی خاتمه می دهیم هرگز به فکر آنکه در جشواره فیلم فجر که از سال جاری مجددا به شکل بین المللی برگزار می شود نباشیم!
هرگز فراموش نمی کنیم که در اغلب موارد مهمانان خارجی جشنواره جهانی فجر که با هزینه و بودجه جشنواره و برای پر کردن ویترین و آمار دعوت می شدند بیشتر فروشنده بودند تا خریدار و عمدتا برای فروش محصولات خود به ایران می آمدند از این رو باید جلوی این هزینه کرد بی دستاورد نیز گرفته شود.
در نهایت باید گفت نه اهدای پول و قالیچه و زعفران و پسته ایرانی برای مهمانان خارجی که برای حضور در شبه بازارهای فیلم جشنواره های داخلی به کشور دعوت می شوند درست است و نه پخش پسته و اقلام تبلیغاتی برای دعوت مهمانان به غرفه های بازار فیلم ایران در جشنواره های جهانی!
